Anne - December 2023
In augustus 2023 is mijn achtjarige zoon begonnen in de brugklas van een categoraal gymnasium. Het is een speciale klas voor kinderen van 9-12 jaar. Ze doen twee jaar over de eerste klas, zodat ze een zachte landing hebben op de middelbare school. Hierdoor volgen ze ongeveer 20 lesuren per week. Buiten een aantal kernvakken, is er veel aandacht voor het verbeteren van de executieve vaardigheden, de mindset en andere theoretische en praktische vaardigheden die nodig zijn in het leven (en op de middelbare school). Deze lessen zijn speciaal voor deze klas, waarvan alle kinderen hoogbegaafd zijn.
Omdat we het idee hadden dat deze klas goed zou passen, hebben we besloten om hem hier aan te melden, ook al is het 35-45 minuten rijden vanaf ons huis.
Waar mijn zoon vorig schooljaar acht maanden lang thuisonderwijs kreeg (omdat hij uitviel op school in groep 8), gaat hij nu volledig naar school. Dat is voor het eerst in zijn leven. Ook heeft hij, voor het eerst in zijn leven, vrienden in de klas. Hij spreekt soms af na school en heeft online contact met zijn vrienden. Als moeder is het geweldig om te zien dat zijn zelfvertrouwen hierdoor is gegroeid. Ook merk ik dat zoon zelfstandiger wordt.
De mentor van school (en andere betrokkenen) denkt graag mee in hoe we het onderwijs voor zoon zo goed mogelijk vorm kunnen geven. In de eerste weken hadden we vaak contact over hoe het ging. Het is erg makkelijk om haar te bereiken, ze reageert vaak snel.
Op deze middelbare school volgt iedere leerling 20 uur per week kernvakken en daarbuiten nog 3-5 uur aan verrijking, ondersteuning of andere interessante vakken. Omdat we merkten dat fulltime onderwijs net vol te houden is voor zoon, hebben we besloten dat hij op dit moment geen extra vakken volgt, hij houdt het bij de 20 uur. School was hier snel akkoord mee, want zoon volgt gewoon alle basisstof. Vanaf de derde periode gaan we kijken of zoon één of twee extra vakken kan gaan volgen, zodat hij kan zien hoe dat gaat.
Over praktische dingen kunnen we het ook goed hebben met school. Zo heeft zoon een kluisje wat laag genoeg is, zodat hij er goed bij kan. Hij neemt vaak twee tassen mee naar school, omdat de boeken en zijn laptop niet allemaal in één tas passen. Zoon zou dan in theorie één tas in zijn kluisje kunnen doen, maar hij vindt het fijner om alles mee te nemen.
De hele klas heeft een planagenda gekregen van school en de docenten zorgen ervoor dat het de leerlingen goed lukt om hun huiswerk op te schrijven. Daarnaast staat het huiswerk altijd ook duidelijk in Magister. Zoon maakt op vrijdagmiddag een overzicht van het huiswerk wat hij heeft voor de week erna en verdeelt het daarna over het weekend. Ik schat dat hij zo'n 4 tot 5 uur per week bezig is met huiswerk. Soms maakt hij ook wat huiswerk op school, dat vindt hij fijner om te doen. Thuis wil hij liever spelen, of Lego bouwen.
Omdat de klas van zoon een regiofunctie heeft, wonen zijn vrienden relatief ver weg. We vragen zoon om ons op tijd, via Whatsapp, te laten weten of hij met iemand wil afspreken. Dan kan hij meerijden met de ouder van zijn vriend en komen wij hem later ophalen. Dat we daar dan 30-50 minuten voor moeten rijden, vinden we niet erg, we zijn blij dat hij vrienden heeft.
Leerplicht in onze gemeente is ook erg betrokken. Zij denken goed mee in wat nodig is voor zoon. Zo hebben ze geholpen bij het zoeken van de wegen rondom de Variawet (op de basisschool) en denken ze mee op het moment dat zoon nu ook wat minder uren volgt dan gebruikelijk is. Ze dreigen nooit met boetes of andere sancties, maar kijken echt naar wat het kind nodig heeft. Het is erg fijn om deze mensen achter me te hebben staan.
Thuis hebben we de planning rondom school gemaakt. Toen zoon vorig jaar thuis kwam te zitten, heeft mijn partner haar werk opgezegd om thuisonderwijs te geven. Ik werk drie dagen per week en we merkten dat het financieel wat krap werd. Mijn partner werkt op dit moment gemiddeld één dag per week, waarbij zij ervoor zorgt dat zij niet op mijn werkdagen werkt. Zo is er altijd iemand die zoon kan halen en brengen, en eventueel met hem thuis kan blijven als hij een rustdag nodig heeft. We hebben hierdoor, ten opzichte van 1,5 jaar geleden, financieel veel moeten inleveren, maar het heeft thuis zoveel rust opgeleverd dat we het niet erg vinden. We zijn vooral heel blij dat we de mogelijkheid hebben om deze keuze te maken.
Het gaat dus goed! Als moeder vind ik het soms lastig om dat te zeggen, omdat ik het niet gewend ben. Ik vond het lastig om het vertrouwen weer terug te krijgen in zoon, in een school en in een nieuwe balans. Zoon laat me echter zien dat we er vertrouwen in mogen hebben en dat onze nieuwe situatie mooi in balans is. Dus na vier maanden op deze school durf ik echt te zeggen dat het goed gaat en dat vind ik zo mooi!